Te veel te zien en te weinig tijd.

De tijd vliegt, na mijn vorige verslag zijn we alweer een week verder. En ook het einde van Laos is in zicht. Maar ik neem jullie eerst nog even mee naar Luang Prabang, de olifanten en Vang Vieng.

Luang Prabang, hier struikel je over de tempels, de honderden monniken, leuke winkeltjes en fijne restaurantjes. Oftewel een heerlijk plekje.

Omdat we het niet kunnen laten pakken we toch maar weer de fiets, al houden we nu de afstanden kort. Want het is hier heet, de 40+ wordt hier wel gemeten. Dus onze dagindeling bestaat uit actief in de ochtend en relaxen in de middag.

Na de culturele bezichtingen nemen we de volgende dag een soort vrachtwagen tuktuk die ons naar de waterval brengt. We arriveren vroeg, en dat betekend dat we dit paradijs bijna voor ons alleen hebben. We plonsen in 1 van de poeltjes en krijgen een gratis dr. Fish behandeling. De kleine visjes kietelen alleen, maar af en toe neemt ook een groter exemplaar een hapje en gil ik het uit. Wat betreft vissen ben ik een schijterd, Dex maakt zich er niet druk om.
Als later de busjes koreanen inclusief zwemvesten en selfiesticks arriveren, besluiten wij dat het wel goed is geweest en bezoeken nog een berebopvang van de organistaie Free the Bears (http://www.freethebears.org/ ) Triest om te zien hoe deze dieren jarenlang mishandelt zijn en in kleine kooitjes hebben geleefd voor bijvoorbeeld het aftappen van gal. Omdat er nog steeds debielen zijn die geloven dat het gal wel ergens goed voor is. Maar nu hebben ze een fijner plekje inclusief hangmat en zwempoeltjes.

Op dag 3 stap ik (Roald en Dex hebben meer interesse in nog wat slaap) om 5:15 mijn bedje uit om het Tak Bat mee te maken. Dit ritueel wordt in stilte uitgevoerd, de monniken en de offer gevers spreken niet tegen elkaar. De offer gevers zitten lager en kijken de de monniken niet aan. De monniken mediteren terwijl ze lopen. De lokalen geloven dat door aan de monniken te doneren (meestal voedsel) dit ze zal helpen te reïncarneren in een hogere vorm van leven. Fantastisch om een keer mee te mogen maken!

Luang Prabang komt ten einde en een bezoek aan de Olifanten staat op de planning. Deze olifanten opvang ligt echt in het binnenland van Laos. Hier geen busjes koreanen, maar een handvol europeanen die zich hier een aantal maanden inzetten voor vrijwilligerswerk. Wij doen een flits bezoek van een tweedags programma. In deze opvang worden 7 volwassen en 3 jonge olifanten opgevangen.
Hoewel er in Laosbijna geen wilde olifanten meer leven, heeft het toch de naam van het land van de miljoen olifanten.Vroeger werd Laos 'Lan Xang' genoemd. Dit betekent 'Het land van de miljoen olifanten'. Deze naam is bedacht door Koning Fa Ngum die leefde rond 1354. Hij had deze naam verzonnen omdat de historische hoofdstad van het koninkrijk Luang Prabang omgeven was door olifanten die daar in groten getale leefden. De grote getalen zijn flink geslonken,op dit moment leven er helaas nog maar zo'n 400 olifanten in het wild.
De olifanten in gevangschap worden ingezet voor het zware werk bij het ontbossen, of krijgen een zitje op hun rug om toetisten rond te dragen. In deze opvang krijgen ze weer een beetje van hun vrijheid terug. Ze leven hier samen met hun Mahout (de eigenaar van de olifant). Dus hier geen ritjes op olianten, maar meer educatie. Wel mogen we ze eten geven, bezoeken het hospitaal en zijn we erbij als ze een duik in het meer nemen. Een fantastische plek met fantatsische mensen!

Om vanuit hier in Vang Vieng te komen ben je 5 uur onderweg. Vijf uur lang zit ik met samen geknepen billen toch wel te genieten van het adembenemde landschap. We rijden met een pittige snelheid door de bergen. Met diepe afgronden en scherpe bochten en moeten hoog op de rem voor familie koe die zijn lunch midden op de weg staat te herkauwen.
Maar we worden helemaal heel afgezet bij het guesthouse die ik had gereserveerd. Een guesthouse met vele goeie reviews, maar na een inspectie toch maar besloten de nachten ergens anders door te brengen. En dat is ons heel goed bevallen, een prachtig resort met uitzicht op rivier en bergen.
Vang Vieng staat bekend om de hordes backpackers die hier komen voor de alcohol, drugs en tubing. In een autoband drijven ze de rivier af en onderweg maken ze een aantal tussenstops bij de aan de rivier gelegen bars. Vele uren laten arriveren ze dronken en stoned bij het eindpunt. Klinkt heel aantrekkelijk, maar met Dex besluiten we dit toch maar over te slaan

Maar Vang Vieng heeft echt veel meer te bieden, het plaatsje wordt omringt door indrukwekkend gebergte. We huren een buggy en geen eropuit. Zodra je het stadje hebt verlaten rij je door kleine dorpjes en kun je tientallen grotten bezoeken. Geweldig. Dex vind het prachtig, maar naar 3 uur hobbelen valt hij in slaap. De rest van de anderhalve dag brengen we rondom het zwembad door. De tempratuur is hier gelukkig wat gedaald naar een graad of 35 en af en toe regent en onweert het flink.

Morgen verlaten we Laos en reizen naar de jungle in Thailand. Laos je was geweldig!

doei Thailand, hallo Laos

Sawat die kha is ingeruild voor sabaidee, oftewel Thailand hebben we verlaten en Laos ontmoet. Maar beide betekend Hallo!

Onze reis is begonnen met twee heerlijke dagen Thailand, om precies te zijn Chiang Rai. Hoog in het noorden van Thailand. Op een top plekje met leuke mensen, lekker eten en zwembad. En bij een temp van 35+ was deze meer dan welkom.

Nu hadden we ervoor kunnen kiezen de eerste dag na 24 uur reizen lui rond het zwembad te vertoeven, maar het leek me zo leuk om op de eerste ochtend een rondje op de fiets te maken. Met een uitgestippelde route op pad op zoek naar tempels en groene rijstvelden. Dex achterop in het kinderzitje en gaan. Erg grappig om te zien dat hier alle fietsers zoals de motorrijders in Nederland elkaar enthousiast met een zwaai begroeten. Want fietsers zie je weinig. De meeste Thai zijn niet zo gek om met deze tempraturen hier rondjes gaan fietsen. Het was prachtig maar ook iets te ver en iets te heet. Dus na een flink rood aangelopen hoofd en zweet in onze bilnaad de snelste route terug gezocht en toch dat zwembad maar ingedoken.
Hierdoor wel de witte tempel en ook direct grootste bezienswaardigheid van Chiang Rai gemist. Dit hebben we de volgende ochtend goedgemaakt door een scooter te huren en alsnog deze opzichtige kitscherige maar indrukwekkende boeddistische tempel bezocht. Net zoals de aziaten met z'n drieen op 1 scooter. En Dex vond dit geweldig.
Op dag 3 werd het afscheid nemen van Thailand om onze reis door te zetten in Laos. Vroeg uit bed en om ons om 8:00 bij de grens met Laos te melden. Na een de nodige stempels en het betalen van de visa konden we onze reis voortzetten. En niet met een taxi of bus maar onze eerste twee dagen in Laos hebben we doorgebracht op een boot. 7 uur per dag lekker onderuitgezakt varend door de het groene landschap van Loas. We bezochten onderweg een lokaal dorpje om te kunnen zien hoe bepaalde stammen in Laos leven. Het voelt altijd een beetje als aapjes kijken. In het begin erg ongemakkelijk, maar als ze eenmaal Dex hebben ontdekt is het ijs gebroken en komen er veel kindjes even een kijkje bij hem nemen en tovert het bij veel inwoners een glimlach op hun gezicht. Dex wil er zelf niet veel van weten en verschuild zich achter onze benen.
De nacht brachten we door in een kleine bungalow aan de rivier in het plaatsje genaamd PakBeng. Met alleen een ventilator voor verkoeling en kakkerlakken in de badkamer, maar wel met een waanzinnig uitzicht met een badende olifant als extraatje.
Na een ontbijt met warm gebakken stokbroodjes (Franse invloeden zijn hier nog sterk aanwezig) vervolgen we de boottocht met als eindbestemming Luang Prabang. Met onderweg nog een tussenstop in een grot met honderden buddha beelden. Aan het einde van de middag meerden we aan in Luang Prabang en was het verlangen naar een airco en zwembad groot.

Op dit moment van typen is Dex al ver in dromenland en zitten wij op de veranda aan de borrel. Ik ga een poging doen om ook een serie foto's te plaatsen, zodat jullie ook een beetje een beeld krijgen.

Liefs ons

Op avontuur in Laos

Ja hoor dames en heren, daar gaan we weer. Of beter gezegd daar zijn we weer, want we staan alweer op Aziatische bodem. Na de 2-tal vluchten (die zonder enige problemen zijn verlopen) zijn we aangekomen in Chiang Rai. Vanuit hier beginnen we aan ons nieuwe reis avontuur die grotendeels in Laos zal plaatsvinden.

Nicaragua: Caribisch paradijs, Corn island

Ieder jaar sluiten we onze reis graag af met een paar dagen aan het strand. Het liefst met azuurblauw water, snorkel mogelijkheden en een zo wit mogelijk strand met palmbomen. Check! Gevonden! In de Caribische zee liggen de twee eilandjes big en little Corn, met een klein vliegtuig vlieg je er in een uur vanaf de hoofdstad Managua naar toe. De eilanden geven je het gevoel niet meer in Nicaragua te zijn. De mensen zijn donkerder van huidskleur, praten engels en de reggea muziek mag niet ontbreken.

We verblijven in een prachtig strand hotel (Paraiso), gerund door een Nederlandse familie. Erg gezellig dus. Door veel reizigers die ooit hier waren geweest werd aangeraden te kiezen voor little corn, ivm dat het ongerepter is, nou dat hebben we dus niet gedaan. En niet om eigenwijs te zijn, maar omdat we op Big corn meer mogelijkheden hadden om iets te ondernemen. Little corn kun je in twee uurtjes rondom lopen, bestaat uit strand, met om de paar honderd meter een hotelletje of een bar/restaurant, en dat is het ook wel. Natuurlijk helemaal niets mis mee.

Op Big corn konden we met een golfkarrtje het eiland rond racen, wat een lol! Door leuke straatjes en langs prachtige afgelegen brede stranden. Kinderen sprongen achterop en reden stukjes met ons mee. Dex vond het fanatstisch.

Vrijdag 29 mei was de verjaardag van Roald, en hoe beter kun je dit vieren dan met een vis en snorkel tripje op de heerlijk warme azuurblauwe zee. En bij deze trip waren we voor een ochtend Dex vrij ( en dat was best even fijn) . Dex mocht namelijk met de Nederlandse kinderen mee naar school, en kreeg les van de Nederlandse juf die ook bij dit gezin woont. Om 5 uur die ochtend stond hij naast ons bed, of het al tijd was voor school? Laten we hopen dat hij dit enthousiasme de aankomende 20 jaar vast houdt ;-)

Het vissen en snorkelen was geslaagd, twee barracuda's aan de haak en velen onderwater. Maar ook spotted eagle rays, heel veel leuke gekleurde vissen (die vast en zeker ook een naam hebben) en fantastisch koraal. Het snorkelen boven gezonken schepen maakte het extra bijzonder.

De verjaardag hebben we in de avond goed afgesloten met een enorme chocolade taart die ik als verassing had besteld.

En zoals elk jaar komt er een eind aan onze reis. We hebben Corn eiland verlaten en verblijven onze laatste nacht in een enorm sfeervol (not) airport hotel. Morgen vliegen we terug om maandagmiddag in Nederland te landen.

Conclusie: Nicargua was fantastisch, een land wat alles te bieden heeft. Zee, strand, vulkanen, natuur, prachtige sfeervolle steden en lieve mensen. Het is goed te bereizen en ook met kinderen. Ik kan het iedereen aanraden die op zoek is naar een land die alles heeft maar wat nog niet overspoeld wordt met massa's toeristen. En maak je geen zorgen om te reizen in het regen seizoen, de paar buien (wel geteld 3) die vallen zijn meestal in de avond, wel hevig maar gelukkig van korte duur.

Liefs Laura en haar mannen

Nicaragua: strand, regenwoud en stad

Er zijn alweer heel wat dagen voorbij en heel wat avonturen beleefd. Ons verblijf bij de surfdudes was top, leuk hotel (Nica Vida surf lodge), fantastisch breed strand bij eb, en bij vloed een top uitzicht op de zee met zijn enorme golven en surfers. Maar na twee dagen was het tijd om het strand in te ruilen voor natuur. Auto weer ingeladen en gaan.

We hadden een lange rit voor de boeg, ons einddoel was Ecolodge La Sombre hoog in het noorden van Nicaragua dicht bij de grens met Honduras. Alle wegen waren goed alleen de laatste vier km was onverhard. Op de website van de logde werd aangeraden om met 4x4 auto te komen, maar volgens mijn eigenwijze man was dat onzin en konden we dit ook prima met een hoge auto aan. Nou meneer heeft het geweten, want het laatse deel onverharde weg was slippen en glijden, en toen de auto echt geen grip meer had en richting afgrond begon te glijden werd er hard aan de handrem getrokken en zijn we de auto maar snel uit gesprongen en onmiddelijk grote stenen achter de wielen gelegd. Zie nou maar! (gniffel, gniffel). Met hulp van wat lokale spierballen zijn we uiteindelijk boven gekomen. En het was het waard. Een lodge midden in een groene oase!

Het hotel bied verschillende trips aan onder begeleiding van een bioloog, de eerste ochtend zijn we dan met deze man om 6 uur de natuur ingetrokken op zoek naar vogels. En deze man, gekleed in een iets wat muf ruikende fleece trui met verrekijker en heuptasje was zeer enthousiast in zijn werk, hij kon 10 minuten lang stil omhoog staan kijken op zoek naar dat kleine gekleurde vogeltje. Dit duurde Dex soms iets te lang en begon zich af te vragen wanneer we nu toch eindelijk die Jaguar gingen zien ;-). Maar het zoeken werd beloond met het zien van luiaards, toekans en een heleboel andere vogels waar ik de naam weer van vergeten ben. De lodge beschikt ook over een frogpoint waar we in de avond die fantastich leuke groene kikkertjes met zijn grappige pootjes kon bekijken. Helaas waren de andere trips van meerdere uren met mijn enkel niet te doen. In plaats van 3 nachten zijn we er twee gebleven en hebben 1 dag aan ons verblijf in de stad Leon geplakt.

En dit was zeker geen straf, want wat is dat een leuke stad. Een prachtige kathedraal met aangrenzend een gezellig plein waar de inwoners samenkomen. Leuke straatjes om doorheen te slenteren en ook hier zijn de mensen ontzettend aardig en willen graag een gesprekje met je aanknopen. Door de extra dag hadden we de mogelijkheid om iets buiten de stad te ondernemen. Nu stond het boarden vanaf de naast gelegen vulkaan wel hoog op ons wensen lijstje maar ja die dingen gaan lastig als je reist met een klein jongetje. In plaats van vulkaan boarden werd het varen tussen de mangrove. We zochten naar krokodillen, die zich niet lieten zien. Wel werden er wasberen, leguanen en stekelvarkens gespot, een groot succes dus. Het enige nadeel van het verblijf in Leon was de enorme hoge tempratuur van richting de 40 graden. Maar ook hier had ik een leuk kleinschalig hotel ( hotel Azul) met zwembad uitgekozen die verkoeling bracht.

Ook ons verblijf in Leon is alweer ten einde en vanmorgen hebben we onze huurauto ingeleverd en zijn met een klein vliegtuigje naar een tropisch eilandje in de caribische gevlogen. Hier later meer over!

Groetjes!

Nicaragua: Isla de Ometepe

Het online reserveren van een auto in Nicaragua gaat zonder problemen, het daadwerkelijk ophalen helaas niet. Mevrouw Avis kijkt of ze water ziet branden als we haar erop wijzen dat we ook een kinderzitje en gps hebben gereserveerd. Echt onmogelijk in Nicaragua volgens haar. Maar mevrouw het staat op de website! Ok dan nemen we de auto niet! Geen gps overleven we wel maar dat kinderzitje moet er komen. Mevrouw Avis gaat maar eens bellen en haar best doen. Die zelfde avond wordt er netjes een kinderzitje bij het hotel afgeleverd. Opgelucht duiken we het bed in en de volgende ochtend vroeg verlaten we Granada en rijden naar het vertrekpunt van de Ferry naar Isla de Ometepe.

Het zou niet kunnen missen, maar toch rijden we een enkele keer verkeerd. In ons beste Spaans (handen en voeten werk dus) vragen we de weg en belanden we op de Pan American Highway een perfect geasfalteerde tweebaansweg die ons in ander half uur naar San Jorge brengt. Ruim op tijd voor vertrek van de ferry. Het hotel ( La Omaja ) had ons deze ferry aanbevolen, nieuwer, groter en dus veiliger. Als je dan bij het betreden van de ferry de naam Brakzand ziet staan en ook alle wegwijzering perfect kan lezen dan besef je dat de ferry niet heel nieuw meer is. Een prachtig geschenk van de Nederlandse overheid aan Nicaragua, oftewel een prachtig afdankertje.

Isla de Ometepe betekent eiland met twee vulkanen. 1 van de twee is nog actief al is deze voor het laatst in 1957 uitgebarsten. Beide vulkanen zijn te beklimmen, voor ons was het uitzicht vanuit ons zwembad voldoende. Dat betekend niet dat vier we vier dagen lui op ons achterwerk hebben doorgebracht, er is nl genoeg anders te zien en te doen op het eiland. Om te beginnen mochten we de eerste ochtend op het eiland een band verwisselen. We waren door een spijker gereden. Harstikke plat dus! Voor twee dollar werd de band geplakt en konden we weer verder. Het rond rijden ansich gaf al genoeg pret voor de achterbank, het eiland is namelijk het beste te vergelijken met een groot erf van een boerderij. Overal lopen paarden, koeien, varkens en kippen vrij rond. Dus ook midden op weg of op het strand. 1 x kregen we tijdens de lunch in een restaurant bezoek van een veulentje.

Elke dag begonnen we met een activiteit om later op de dag af te koelen in het zwembad. Een kayak tochtje naar monkey island was er 1, nu viel het aantal apen op het eiland nogal tegen, maar in de bomen aan de kust en bij ons huisje zaten daarentegen grote familie's brulapen. Zwemmen in een prachtige lagune met helder water en met de kinderen uit het naastgelegen dorpje mango's uit de bomen gooien waren ook hoogtepuntjes. Maar het zwemmen onder de waterval was toch wel de winnaar. Maar dat zal wel gekomen zijn omdat we hiervoor 3 uur in de hitte (35 +) omhoog moesten ploeteren. Met Dex op onze rug en flinke klotsoksels was het bereiken van de waterval een grote beloning. Zoals altijd gaat de weg terug dan een stuk makkelijk, maar hier ging het even mis. Ik zwikte mijn enkel flink en viel, alleen had ik op dat moment Dex op mijn rug. Nu was ik blij dat ik de laatste tijd die spierballen had getraind ;-) ;-) want ik kon mezelf nog net opvangen. Dus Dex kwam er zonder kleer scheuren vanaf, helaas loop ik nu rond met een flink geschaafde knie en een dikke enkel. Maar ook dat mag de pret niet drukken.

Vier dagen is echt voldoende voor dit eilandje en vandaag zijn we met de ferry weer richting vaste land vertrokken. En kwamen we tot het besluit dat zo'n gps best lekker zou zijn geweest. Maar weer met handen en voeten uiteindelijk de weg gevonden naar Popoyo, een klein dorpje gelegen aan de pacific coast. Hier kom je eigenlijk heen als je een surfer dude bent. Nu ben ik niet vies van het kijken naar surfer dude's dus ik zit wel gebakken voor de aankomende twee dagen. Nu kap ik dit verslag af want ik moet even een handdoek voor onze kamerdeur leggen, we krijgen nl bezoek van een aantal krabben, en de kleintjes kruipen onder de deur onze slaapkamer in!

Liefs Laura!

Ps: Alowie en Els bedankt voor de extra fotoruimte! En iedereen voor de leuke reacties.

Nicaragua: de eerste belevenissen! Laguna de apoyo en Granada

Zo zenuwachtig als een kind voor Sinterklaas ben ik in de dagen voor ons vertrek. En ik kan honderd x tegen mezelf zeggen dat ik ff lekker normaal moet doen, maar ik krijg pas rust als ik in mijn vliegtuigstoel neerplof. Zal de vliegreis goed verlopen?, heb ik alle hotels gereserveerd? en wat zal Dex van deze hele onderneming vinden?

Nou Dex vind het allemaal prima. Met het vliegtuig mee is natuurlijk al prachtig en dat inclusief ipad met filmpjes en koekjes heeft hij niets meer om over te klagen. Hij slaapt van de totale reis max 2,5 uur, maar blijft gezellig. Fijn voor ons en de rest van het vliegtuig ;-)

Het overstappen in Londen en Miami verloopt ook allemaal voorspoedig. Er was nog wat verwarring over het wel of niet zelf de koffer Amerika binnen te slepen. Op schiphol vertelden ze dat alles automatisch geregeld zou worden en dat wij er geen omkijken meer naar hadden. Dit was nl een nieuwe regeling. Waarschijnlijk alleen nog in Nederland bekend want in Londen kregen we toch wat anders te horen. Tja dan maar wachten bij de bagageband en zien wie gelijk heeft. En ja hoor binnen 10 minuten kwam netjes onze koffer op de band en hebben we keurig aan de Amerikaanse check-in voldaan.

Ongeveer 24 uur na vertrek van huis landen we in Nicaragua, bij de uitgang van het vliegveld zie ik tussen de tiental opdringerige taxichauffeurs een bordje met mijn naam. We worden zoals afgesproken netjes opgehaald door Hotel San Simeon lodge. Dit leuke eco hotel ligt aan laguna de Apoyo. We hebben een bungelow met badkamer in de buitenlucht. Super interressant vind Dex! Een prima plek om bij te komen van onze lange trip. We worden omringd door prachtige natuur, vele gekleurde vogels en in de verte horen we de brulapen. Het is even wennen aan de warmte, maar een duik in het meer, of een rondje kayakken brengt verkoeling.

Omdat drie dagen lang stil zitten voor ons niets is en onze dagen lekker lang zijn omdat meneer Dex ons om 5:00 vrolijk wakker zingt ( lang leven de jetlag) gaan we op dag 2 op pad naar het plaatsje Masaya. Bekend om zijn markten. Onze eerste kennismaking met het Nicaraguaanse leven. De ene markt is er voor toeristen, kraampjes vol met gekleurde zooi (vind ik). Tasjes, hangmatten, magneten, zelf gekleien asbakken etc etc. De lokale markt vind ik een stukje leuker, kramen met groenten en fruit, vlees of huishoudelijke spullen. Het valt me op dat ik geen groot verschil kan vinden met de dorpjes in Azie, net zoals daar is het rommelig. De straten en stoepen zijn half af of nooit meer gerepareerd, afval wordt over de schutting gesmeten en de meeste huizen zijn in elkaar geknutseld. De eerste beelden van de armoede in Nicaragua. Maar het is er wel gezellig, de muziek die overal uit de winkeltjes hoorbaar is laat ons weten dat we echt in Latijns Amerika zijn!!!

Op dag 3 bezoeken we vulkaan Masaya, wat uniek is aan deze vulkaan en voor ons erg makkelijk is dat je met een auto tot aan de rand van de krater kan rijden. Bij bovenkomst kun je dan ook niet om de gigantische aswolk heen. 5 minuten max mag je aan de rand verblijven, dit ivm alle toxische gassen die uit de krater omhoog stijgen. We maken nog een hike naar een hoger gelegen deel om vanuit daar een prachtig uitzicht te hebben op de krater en omliggende natuur. En wat zijn we blij dat we de rugdrager voor Dex mee hebben genomen.

Ons verblijf bij Laguna de Apoyo zit erop en we reizen door naar Granada. Een stad met een fantastisch koloniaal centrum. Groene parken, gekleurde huizen, grote kerken en gelegen aan een gigantisch meer.

We verblijven twee nachten in hotel Con Corazon, een hotel wat 100% van hun winst investeerd in schoolopleidingen voor kinderen in Nicaragua. Ook weer een top plek om te verblijven. Ons verblijf in Granada begon niet helemaal zoals gepland, binnen het uur na aankomst zaten we met Dex bij de lokale dokter. Dex was bij het zwembad uitgegleden en viel met zijn voorhoofd op een punt van een houten bankje. Een glip (volgens Roald is dat een raar Twents woord) oftewel een gat die even gehecht moest worden. We mochten de dokter 18 dollar contant aftikken voor zijn werk en een half uur later stonden we weer buiten. Het valt mee met de pijn, volgens mij is hij alweer vergeten dat er iets op zijn voorhoofd zit.

We bezichtigen de mooie stad, lopend en dmv rondje koets met paard. Over uurtje kunnen we onze huurauto ophalen en morgenochtend vertrekken we naar Isla de Ometepe. Dus over een paar dagen weer een verslag met nieuwe avonturen.

Alvast dank voor de reacties, erg leuk om te krijgen.

Nicaragua: De voorbereiding

We tellen de laatste twee weken hier in Nederland af. En het kan niet snel genoeg gaan. Op 8 mei vertrekken we naar Nicaragua, een land in midden Amerika, met vulkanen, meren, stranden, steden en prachtige natuur. In het noorden grenzend aan Honduras en in het zuiden aan Costa Rica en ongeveer 4 maal groter dan Nederland. 1 van de armste landen in Latijns Amerika, maar als het goed is wel 1 van de veiligste landen.

Een land wat nog niet overspoeld wordt met toeristen, en dat is dan ook voor ons de reden om dit land te bezoeken. Oh en dat het een prima bestemming moet zijn om zelf met een huurauto te bereizen. Waarom niet gewoon met de lokale bus? Is spotgoedkoop, brengt je overal en zorgt eerder voor contact met de lokale bevolking. Omdat we gewoon zin hebben in een stukje vrijheid. Stoppen waar we willen stoppen en niet te hoeven slepen met rugzakken en Dex.

Ons reisschema heb ik al wel helemaal uitgestippeld. Niets is fijner om al maanden voor vertrek je te verdiepen in het land van bestemming. Na tientallen reisverslagen, fora en de lonely planet doorgespit te hebben heb ik een keuze gemaakt voor onze stops. De aankomende 3,5 week neem ik jullie mee door dit land en kunnen jullie onze ervaringen lezen.

Voor al mijn trouwe volgers van de afgelopen jaren, dit jaar worden mijn reisverslagen iets uitgebreider omdat ik dit jaar ook het verslag bij hou voor de website www.verrereizenmetkinderen.nl zodat andere ouders kunnen lezen hoe het is om met een jongetje van 3 dit avontuur te beleven.