Zo zenuwachtig als een kind voor Sinterklaas ben ik in de dagen voor ons vertrek. En ik kan honderd x tegen mezelf zeggen dat ik ff lekker normaal moet doen, maar ik krijg pas rust als ik in mijn vliegtuigstoel neerplof. Zal de vliegreis goed verlopen?, heb ik alle hotels gereserveerd? en wat zal Dex van deze hele onderneming vinden?

Nou Dex vind het allemaal prima. Met het vliegtuig mee is natuurlijk al prachtig en dat inclusief ipad met filmpjes en koekjes heeft hij niets meer om over te klagen. Hij slaapt van de totale reis max 2,5 uur, maar blijft gezellig. Fijn voor ons en de rest van het vliegtuig ;-)

Het overstappen in Londen en Miami verloopt ook allemaal voorspoedig. Er was nog wat verwarring over het wel of niet zelf de koffer Amerika binnen te slepen. Op schiphol vertelden ze dat alles automatisch geregeld zou worden en dat wij er geen omkijken meer naar hadden. Dit was nl een nieuwe regeling. Waarschijnlijk alleen nog in Nederland bekend want in Londen kregen we toch wat anders te horen. Tja dan maar wachten bij de bagageband en zien wie gelijk heeft. En ja hoor binnen 10 minuten kwam netjes onze koffer op de band en hebben we keurig aan de Amerikaanse check-in voldaan.

Ongeveer 24 uur na vertrek van huis landen we in Nicaragua, bij de uitgang van het vliegveld zie ik tussen de tiental opdringerige taxichauffeurs een bordje met mijn naam. We worden zoals afgesproken netjes opgehaald door Hotel San Simeon lodge. Dit leuke eco hotel ligt aan laguna de Apoyo. We hebben een bungelow met badkamer in de buitenlucht. Super interressant vind Dex! Een prima plek om bij te komen van onze lange trip. We worden omringd door prachtige natuur, vele gekleurde vogels en in de verte horen we de brulapen. Het is even wennen aan de warmte, maar een duik in het meer, of een rondje kayakken brengt verkoeling.

Omdat drie dagen lang stil zitten voor ons niets is en onze dagen lekker lang zijn omdat meneer Dex ons om 5:00 vrolijk wakker zingt ( lang leven de jetlag) gaan we op dag 2 op pad naar het plaatsje Masaya. Bekend om zijn markten. Onze eerste kennismaking met het Nicaraguaanse leven. De ene markt is er voor toeristen, kraampjes vol met gekleurde zooi (vind ik). Tasjes, hangmatten, magneten, zelf gekleien asbakken etc etc. De lokale markt vind ik een stukje leuker, kramen met groenten en fruit, vlees of huishoudelijke spullen. Het valt me op dat ik geen groot verschil kan vinden met de dorpjes in Azie, net zoals daar is het rommelig. De straten en stoepen zijn half af of nooit meer gerepareerd, afval wordt over de schutting gesmeten en de meeste huizen zijn in elkaar geknutseld. De eerste beelden van de armoede in Nicaragua. Maar het is er wel gezellig, de muziek die overal uit de winkeltjes hoorbaar is laat ons weten dat we echt in Latijns Amerika zijn!!!

Op dag 3 bezoeken we vulkaan Masaya, wat uniek is aan deze vulkaan en voor ons erg makkelijk is dat je met een auto tot aan de rand van de krater kan rijden. Bij bovenkomst kun je dan ook niet om de gigantische aswolk heen. 5 minuten max mag je aan de rand verblijven, dit ivm alle toxische gassen die uit de krater omhoog stijgen. We maken nog een hike naar een hoger gelegen deel om vanuit daar een prachtig uitzicht te hebben op de krater en omliggende natuur. En wat zijn we blij dat we de rugdrager voor Dex mee hebben genomen.

Ons verblijf bij Laguna de Apoyo zit erop en we reizen door naar Granada. Een stad met een fantastisch koloniaal centrum. Groene parken, gekleurde huizen, grote kerken en gelegen aan een gigantisch meer.

We verblijven twee nachten in hotel Con Corazon, een hotel wat 100% van hun winst investeerd in schoolopleidingen voor kinderen in Nicaragua. Ook weer een top plek om te verblijven. Ons verblijf in Granada begon niet helemaal zoals gepland, binnen het uur na aankomst zaten we met Dex bij de lokale dokter. Dex was bij het zwembad uitgegleden en viel met zijn voorhoofd op een punt van een houten bankje. Een glip (volgens Roald is dat een raar Twents woord) oftewel een gat die even gehecht moest worden. We mochten de dokter 18 dollar contant aftikken voor zijn werk en een half uur later stonden we weer buiten. Het valt mee met de pijn, volgens mij is hij alweer vergeten dat er iets op zijn voorhoofd zit.

We bezichtigen de mooie stad, lopend en dmv rondje koets met paard. Over uurtje kunnen we onze huurauto ophalen en morgenochtend vertrekken we naar Isla de Ometepe. Dus over een paar dagen weer een verslag met nieuwe avonturen.

Alvast dank voor de reacties, erg leuk om te krijgen.